Saturday, June 24, 2017

Η περιαγωγή της ψυχής μας


Share/Bookmark
Το 2014 οι κάτοικοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκαναν 1.183 εκατομμύρια ταξίδια (έκτοτε έχουν αυξηθεί). Από αυτά το 75% εντός της χώρας τους, το 6,2% εκτός της Ε.Ε. και το 18,8% σε άλλη χώρα της Ένωσης. Τα ταξίδια εντός της ΕΕ αντιπροσωπεύουν επιπλέον το 58,8% των διανυκτερεύσεων (διότι ήταν πολύ μεγαλύτερης διάρκειας κατά μέσο όρο από τα εγχώρια)

Δηλαδή 222 εκατομμύρια ταξίδια (περίπου o μισός πληθυσμός της ΕΕ), μέσης διάρκειας 7,2 ημερών.

Συζητούσα νωρίτερα για τη σημασία της κατάργησης του roaming, με έναν φίλο που αγαπώ ιδιαίτερα, ο οποίος ταξιδεύει λιγότερο εκτός της χώρας αλλά ταξιδεύει, παρόλα αυτά.

Η πρώτη του αντίδραση ήταν "οκ, δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί αφορά μόνο αυτούς που ταξιδεύουν πολύ" και η δεύτερη "αυτό το κόστος που θα γλυτώσουν όσοι ταξιδεύουν θα μεταφερθεί από τις εταιρείες σε όλους, επιβαρύνοντας τα τιμολόγια των άλλων υπηρεσιών".

Άντε, μπορείς να εξηγήσεις ότι αφορά τον μισό πληθυσμό της Ευρώπης, που μετακινείται εκτός της χώρας του κάθε χρόνο. Μπορείς να εξηγήσεις ότι αν υπολογίσει κανείς το πρόσθετο κόστος των δεδομένων και της περιαγωγής για αυτά τα 222 εκατομμύρια ανθρώπους που βρίσκονται κατά μέσο όρο 7 ημέρες εκτός της χώρας τους, σε σχέση με το πακέτο που πληρώνουν κανονικά, είναι ένα πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΟ ποσό, με το οποίο οι εταιρείες επιβάρυναν τους καταναλωτές και το οποίο τους ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕ να καταναλώσουν παραπάνω υπηρεσίες.

Πώς να εξηγήσεις όμως ότι, όταν υπάρχει ανταγωνισμός και ανοιχτή αγορά, αυτό δεν θα επιβαρύνει το σύνολο των τιμολογίων; Διότι οι εταιρείες θα αναγκαστούν να αναδομήσουν τις υπηρεσίες τους, να προσαρμόσουν το business model τους στα νέα δεδομένα, να γίνουν πιο ανταγωνιστικές, να συγχωνεύσουν υπηρεσίες, από την μια πλευρά. Και από την άλλη διότι οι πελάτες τους θα καταναλώσουν περισσότερο, θα αυξηθούν οι κλήσεις και η χρήση δεδομένων που την απέφευγαν ή την έκαναν με το σταγονόμετρο; Και μαζί με αυτή θα αναπτυχθούν περισσότερο χιλιάδες υπηρεσίες που σχετίζονται με τη χρήση δεδομένων στο κινητό και προσφέρονται μέσω διαδικτύου, ενώ θα αφαιρεθεί ένα κόστος και εμπόδιο από το ταξίδι και θα αυξηθεί η ευκολία για κάποιον να ταξιδεύει και να συνεχίζει την εργασία και τη ζωή του κανονικά, χωρίς να ψάχνει παντού wifi;

Πώς, εν τέλει, να εξηγήσεις σε έναν καλοπροαίρετο άνθρωπο ότι στην οικονομία, όπως και σε κάθε ανθρώπινη σχέση και συναλλαγή κάθε είδους, όχι μόνον οικονομική, όταν ρυθμίζεται ανοιχτά και καταπολεμούνται οι ολιγοπωλιακές κλειστές και αόρατες πρακτικές, οι win-lose καταστάσεις είναι πολύ λιγότερες από τις win-win;

Ότι 1+2+3 κάνει 6 και αυτό έχεις να μοιράσεις μόνο σε έναν κόσμο εσώκλειστο κι ακίνητο, σαν εκείνον του Μεσαίωνα. Το κακό είναι ότι αυτό φαντάζει λογικοφανές, διότι δεν μπορεί να αντιληφθεί κανείς μια αγορά περισσότερο ελεύθερη γιατί δεν μπορεί να αισθανθεί την ίδια τη ζωή περισσότερο ελεύθερη, προσαρμοστική, δημιουργική, αναθεωρητική, καινοτόμα. Πως στον πραγματικό κόσμο, στις ανοιχτές οικονομίες, στις ανοιχτές ζωές, στα ανοιχτά μυαλά, είναι πολλαπλασιασμός και όχι άθροισμα. 1Χ2Χ3 κάνει 9, από το οποίο όλοι παίρνουν λίγο παραπάνω από ό,τι είχαν πριν, άλλος λίγο πιο πολύ, άλλος λίγο λιγότερο, αλλά όλοι παραπάνω.

Πώς να εξηγήσεις πως το κέρδος σου δεν είναι απαραίτητα η ζημιά μου αλλά είναι, πολύ πιο συχνά, και δικό μου κέρδος;

Ίσως τούτο είναι το πιο βαθύ και δύσκολο πρόβλημα της ψυχολογίας που διαχωρίζει τους ανθρώπους, σε κάθε τομέα, γιατί με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνονται κάθε πτυχή της ζωής τους. Και γι' αυτό δεν λύνεται μόνο με τη λογική.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος


Wednesday, June 21, 2017

Οι κούκλες


Share/Bookmark
Το πρόβλημα με τους Συριζανέλ, είναι πως όλα έχουν ειπωθεί, αναλυθεί, κατανοηθεί από όλους. Τα πιο ακραία, τα πιο παράλογα καμώματά τους  δεν προκαλούν εντύπωση. Τα κατάφεραν.  Εδραιώθηκαν ως μια παράδοξη κανονικότητα. Είναι εκεί σαν ξεκούρδιστο χολιγουντιανό τοτέμ, σαν κάτι κακές κούκλες σε θρίλερ του Στίβεν Κινγκ, που βγάζουν άναρθρες κραυγές και  κινούνται σπασμωδικά, κι όταν δεν τις κοιτάς κάνουν τα  εγκλήματά τους.

Αλλά κανείς δεν κουνιέται να τις πετάξει από το παράθυρο. Γοητευμένοι από το κακό οι θεατές τις βρίζουν και τις καταριούνται, αλλά κατά βάθος τις φοβούνται, και πείθουν τον εαυτό τους για να δικαιολογήσουν την απραξία τους πως, πού θα πάει, θα κουραστούν και θα φύγουν μόνες τους, θα τις ξορκίσουμε όταν κάνουν εκλογές.

Αμ δε!

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος




Saturday, June 17, 2017

Η υψηλή τέχνη της α-νοησίας


Share/Bookmark
Αν έλεγε ο κ. Υπουργός:
"Πρόσβαση στις βασικές υπηρεσίες για όλους", σε μια χώρα με χιλιάδες ανασφάλιστους, ανέργους που χάνουν το δικαίωμα πρόσβασης στο σύστημα υγείας, νέους που δεν το είχαν ποτέ, όταν έχασαν την οικογενειακή κάλυψη, αν υπήρχε, ανθρώπους , οικογένειες ολόκληρες που δεν έχουν να πληρώσουν και χρωστούν στον ΟΑΕΕ και εκβιάζονται με τη στέρηση ενός βασικού ανθρώπινου δικαιώματος, θα ήταν κατανοητό. Στο κάτω κάτω, είναι όρος επιβίωσης των ανθρώπινων κοινοτήτων: η ύπαρξη ανθρώπων με προβλήματα υγείας σε μια κοινότητα είναι σημαντική απώλεια πόρων για όλους και αποτελεί τεράστιο κίνδυνο για όλους. Ούτε να εργαστούν μπορούν παραγωγικά άνθρωποι με προβλήματα υγείας που δεν αντιμετωπίζονται και αποτελούν κίνδυνο για τους άλλους. Το ξέραν ακόμη και οι πρωτόγονοι, που προσπαθούσαν να θεραπεύσουν όλα τα μέλη της φυλής. Αν μεγάλο μέρος της κοινότητας αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, η ισχύς της και η ευμάρεια όλων υποχωρεί και το είδος κινδυνεύει. Στα σύγχρονα Ευρωπαϊκά κράτη οι βασικές παροχές υγείας είναι καθολικές, με ευθύνη και κόστος της κοινότητας. Η "σοσιαλιστική" Ελλάδα ΔΕΝ φαίνεται να ανήκει σε αυτά. 

Όμως, θα αναρωτιόταν κανείς, αν θέλει να πει αυτό, γιατί δεν το κάνει και κάνει τα αντίστροφα; Κυβέρνηση είναι.

Αν έλεγε:
"Βελτίωση των βασικών υπηρεσιών υγείας για όλους", επίσης κατανοητό θα ήταν. Πώς αυτή την καθολική υπηρεσία θα μπορέσουμε να τη βελτιώσουμε για όλους, να αξιοποιήσουμε καλύτερα τους πόρους, τα μέσα, να αναδιαρθρώσουμε ό,τι δεν λειτουργεί, να απολύσουμε, να προσλάβουμε, να αλλάξουμε συστήματα για να έχουν όλοι καλύτερη βασική περίθαλψη. Κατανοητό θα ήταν.
Πάλι, βέβαια, θα αναρωτηθεί κανείς: τι έκανε γι' αυτό; Έκοψε τα φάρμακα στους καρκινοπαθείς, για παράδειγμα.

Αλλά τούτο το κρυπτικό: "ΥΓΕΙΑ ΙΣΟΤΙΜΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ" !!!
Τι παναπεί ο ποιητής;

- Να πληρώνουν όλοι την ίδια τιμή (ΙΣΟ-ΤΙΜΟ): Κάπως άδικο και ανεφάρμοστο. Δηλαδή, το ίδιο θα πληρώνει στο κοινό σύστημα υγείας ο άνεργος και το ίδιο ο εργαζόμενος, ή ο υψηλόμισθος, ή ο εύπορος, ή ο ηλικιωμένος; Ούτε στο πιο ακραίο σενάριο αναβίωσης των μεσαιωνικών κοινοτήτων, σε μια ακραία δυστοπία, δεν υπάρχει αυτό, ούτε με τους μάγους της φυλής. Οι πιο εύποροι τους συντηρούσαν. Και εν πάση περιπτώσει, δεν περιμένεις να ακούσεις κάτι τέτοιο από έναν εκπρόσωπο της δήθεν "αριστεράς".

Μήπως θέλει να πει άραγε:
- Να έχουν όλοι την ίδια Υγεία (ΙΣΟ-ΤΙΜΗ); Νέοι, γέροι, γυναίκες, άνδρες, εύρωστοι και ασθενείς. Ούτε στη Βόρεια Κορέα!

'Η μήπως:
- Να εμποδίσουμε όσους λαμβάνουν καλύτερες υπηρεσίες να τις πληρώνουν επιπροσθέτως από την τσέπη τους, ενώ ήδη συνεισφέρουν στην υγεία όλων με τους φόρους τους; Αυτό κάπως πιο αντίστοιχο μου ακούγεται με τον κυβερνώντα φθόνο: η εξίσωση προς τα κάτω.

Ίσως όμως να είναι μια ακόμη επίδειξη της υψηλής τέχνης της αρλούμπας, της α-νοησίας, της γλώσσας του τίποτε.

Ατιμούληδες! Ας τους παραδώσουμε στη χλεύη.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος







Thursday, June 15, 2017

Η αρκούδα στο δωμάτιο;


Share/Bookmark
Paul Ryan
Κι ενώ οι Έλληνες πανηγυρίζουν με ανακούφιση σε ένα σόου που κανείς δεν προσέχει πια, (ούτε ασχολείται κανείς σοβαρά στον παγκόσμιο τύπο, η υπόθεση έχει κλείσει, πάνε οι μέρες του "μεγαλείου της ψωροκώσταινας") οι εξελίξεις στις ΗΠΑ είναι κατακλυσμιαίες.

Ο Ειδικός Σύμβουλος Robert Mueller, που - μετά την απόλυση του Διευθυντή του FBI Comey από τον Πρόεδρο Trump - διορίστηκε από τον Αναπληρωτή Υπουργό Δικαιοσύνης, με απεριόριστες εξουσίες, πρώην Διευθυντής του FBI o ίδιος διορισμένος από τον George Bush τον νεώτερο, που χαίρει γενικού σεβασμού και εκτίμησης, φαίνεται πως πλέον έχει επεκτείνει την έρευνα στον ίδιο τον Πρόεδρο για να διακριβωθεί εάν υπήρξε απόπειρα παρακώλυσης Δικαιοσύνης.

Παράλληλα, μόλις έγινε γνωστό ότι η έρευνα για τις υποψίες συνεργασίας Αμερικανών πολιτών με τις υπηρεσίες κατασκοπείας της Ρωσίας, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, επεκτείνεται στον πολύ στενό κύκλο του Προέδρου. Στο μικροσκόπιο της έρευνας βρίσκεται ο γαμπρός του, Jared Kushner, o στενότερος συνεργάτης του και το πιο ισχυρό πρόσωπο στον Λευκό Οίκο. Ερευνώνται οι σχέσεις του με τον παραιτηθέντα Michael Flynn,  σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας, που παραιτήθηκε και στη συνέχεια ζήτησε αμνηστία από το Κογκρέσο για να μιλήσει, η οποία ακόμη δεν του έχει δοθεί. Ερευνώνται και άλλες σχέσεις του γαμπρού του με τους Ρώσους. 

Στον αέρα βγαίνουν προσπάθειες του Τραμπ να αποδυναμώσει τις κυρώσεις στη Ρωσία κατά τη διάρκεια της transition. 

Φαίνεται ότι ο Πρόεδρος έχει περιέλθει σε κατάσταση απομόνωσης ακόμη και ψυχολογικής. Ένας από τους λίγους στενούς του φίλους, που έχει επαφή μαζί του για είκοσι χρόνια, δήλωσε επί τούτου στο κανάλι του ότι ο Πρόεδρος σκεφτόταν να απολύσει τον Mueller, συμβουλεύοντάς τον να μην το κάνει. Τυπικά έχει το δικαίωμα να το ζητήσει από τον Υφυπουργό Δικαιοσύνης, και αν αυτός αρνηθεί να τους απολύσει και τους δυο. Είναι προφανές ότι αυτό θα άνοιγε μια άνευ πρoηγουμένου θεσμική κρίση στις ΗΠΑ και θα σήμαινε το τέλος της Προεδρίας του. Είναι ενδιαφέρουσα η παρατήρηση δημοσιογράφων ότι ο φίλος του τα λέει στα μέσα του Τραμπ για να τον ακούσει ο Πρόεδρος, διότι αντιλαμβάνεται ως σημαντικό και αντιδρά μόνο σε  αυτό που λέει η τηλεόραση, όχι την προσωπική επαφή. Υπάρχουν πολλά άλλα στοιχεία και γεγονότα που δείχνουν εντεινόμενη ψυχολογική αστάθεια, σύμφωνα με πολλούς ειδικούς.

Κάθε ώρα αποκαλύπτονται νέα στοιχεία και συμβαίνουν γεγονότα που παίρνουν τη μορφή τσουνάμι. Ενώ αμήχανοι οι συνεργάτες του Λευκού Οίκου καταθέτουν στη Γερουσία αρνούμενοι να μιλήσουν, εμφανώς σε δύσκολη θέση, και οι Διοικητές και Πρώην Διοικητές των Υπηρεσιών Ασφάλειας εμφανίζονται εξαιρετικά ανήσυχοι. Κανένας από τους Υπουργούς του Τραμπ, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, δεν φαίνεται να ασχολείται σοβαρά με την αντιμετώπιση της βεβαιωμένης από τις Υπηρεσίες (FBI, NSA, CIA) πολύ σημαντικής απειλής τρίτης εχθρικής χώρας με διαρκείς οργανωμένες κυβερνοεπιθέσεις και παρεμβάσεις σε κρίσιμα θέματα λειτουργίας της Δημοκρατίας των ΗΠΑ (όχι μόνο κατά την προεκλογική περίοδο). Δεν αποτελεί προτεραιότητα. Δεν ρωτούν, δεν ασχολούνται (συνειδητά;).

Mike Pence
Πέρα από τον Πρόεδρο και ο Αντιπρόεδρος Mike Pence, εξέχoν μέλος του ακροδεξιού Tea Party, ο πρώτος στη διαδικασία διαδοχής μετά την αποπομπή ή την παραίτηση, προσέλαβε δικηγόρο.

Ο κλήρος της διαδοχής μπορεί να πέφτει στον συντηρητικό αλλά φυσιολογικό και έμπειρο στα πολιτικά ρεπουμπλικάνο, 47χρονο Paul Ryan, από το Wisconsin. Πιθανότατα οι ρεπουμπλικάνοι, που έχουν ένστικτο αυτοσυντήρησης, να έχουν ήδη συνειδητοποιήσει ότι μόνη τους πιθανότητα να αποφύγουν μια συντριβή σε δυο χρόνια (μαζί με την παγκόσμια υποχώρηση της επιρροής της χώρας και την αποσταθεροποίηση της Δύσης) είναι η διαδοχή να γίνει το συντομότερο δυνατό. Και ενδεχόμενα να παρακάμψουν τον σκόπελο του αντιδημοφιλή και άχρωμου Αντιπροέδρου. Ώστε ο νέος Πρόεδρος να έχει τον χρόνο να επιβληθεί και να ανακάμψει, προωθώντας την ατζέντα τους.

Εν τω μεταξύ, κι ενώ το κύμα φουσκώνει, κανείς (ακόμη) δεν έχει διατυπώσει δημόσια την πιο απλή σκέψη που είναι στο μυαλό όλων, γιατί δεν είναι ακόμη έτοιμοι για αυτό που συνεπάγεται η απάντηση:

"Τι πιο φυσικό, εάν ο Τραμπ δεν είχε κανένα ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ θέμα με τη ρωσική collusion, o ίδιος να έδινε όλα τα στοιχεία και να διευκόλυνε όλες τις έρευνες, για να τελειώσουν μια ώρα αρχύτερα, και να ζητούσε την εμβάθυνση κι επιτάχυνσή τους; Αντί να πιέζει να σταματήσουν, να επιχειρεί να προστατεύσει υπόπτους (πιθανούς ενόχους ή μάρτυρες) και να αρνείται να συνεργαστεί φέρνοντας στα όρια τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας; Τι φοβάται;"

Η υποψία αυτή είναι πρωτόγνωρης σημασίας για τις ΗΠΑ και για τη Δύση, με δεδομένη τη σημασία του Αμερικανού Προέδρου για την ασφάλεια και σταθερότητα των ΗΠΑ και του ελεύθερου κόσμου, και γίνεται σταδιακά πιο έντονη.

Διότι όταν διαπιστώσεις το προφανές, πως η αρκούδα (κι όχι ο ελέφαντας) έχει τρυπώσει στο δωμάτιο, στο οβάλ δωμάτιο, πρέπει να ξέρεις τι να την κάνεις. Να είσαι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο, να την αδρανοποιήσεις ακαριαία, αν δεν θέλεις να γίνουν όλα γυαλιά καρφιά από τις πιο ακραίες, απρόβλεπτες και επικίνδυνες αντιδράσεις πανικού. Και του ζώου και του κοινού.

Φαίνεται όμως πως ο χρόνος μετράει αντίστροφα.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Image may contain: 1 person


Show More Reactio

Sunday, June 11, 2017

Η επινόηση της "ετεροφυλοφιλίας"


Share/Bookmark
Με την ευκαιρία του φετινού gay pride, αναδημοσιεύω ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του Brandon Ambrosino, το οποίο ασχολείται με την "άλλη πλευρά" της κοινωνικής σεξουαλικότητας: την επινόηση της "ετεροφυλοφιλίας".

Η λέξη, διαπιστώνει ο μελετητής, παραδόξως δεν υπήρχε πάντα. Παρότι η ετεροφυλόφιλη σεξουαλική συμπεριφορά, (όπως και η ομοφυλόφιλη) υπάρχει από καταβολής ανθρώπινου είδους και των περισσοτέρων ειδών, ο όρος "ετεροφυλοφιλία" είναι πολύ πρόσφατος.

Επινοήθηκε το 1860 από τον Ούγγρο δημοσιογράφο Karl Maria Kertbeny μαζί με την έννοια της ομοφυλοφιλίας και άλλους δυο ξεχασμένους όρους. Εμφανίστηκε και πάλι σε μελέτες του αυστρογερμανού ψυχιάτρου Richard von Krafft-Ebing το 1889 και στη συνέχεια απέκτησε αρνητική σημασία. Αρχικά μάλιστα είχε αρνητική σημασία αναφερόμενη σε παθολογικές συμπεριφορές. Το ιατρικό λεξικό Dorland’s του 1901 ορίζει την ετεροφυλοφιλία ως “ανώμαλη και διεστραμμένη επιθυμία για το αντίθετο φύλο". Περισσότερο από δυο δεκαετίες αργότερα, το 1923, το λεξικό Merriam Webster’s παρόμοια την ορίζει ως “morbid sexual passion for one of the opposite sex.”

Δεν ήταν παρά το 1934 που η ετεροφυλοφιλία απέκτησε τη σημασία που αντιλαμβανόμαστε σήμερα: “έκφραση επιθυμίας για το αντίθετο φύλο, κανονική σεξουαλικότητα". Εξελίχθηκε σταδιακά τις πρώτες δεκαετίες 20ού αιώνα σε αυτό που εννοούμε σήμερα, με την άνοδο των πόλεων και των μεσαίων τάξεων. Κανένας πριν την εποχή αυτή δεν θα διανοούνταν να χαρακτηρίσει τον εαυτό του "ετεροφυλόφιλο", με την σημερινή έννοια του όρου. Η γέννηση της έννοιας που συνδέει το αναπαραγωγικό ένστικτο με τη σεξουαλική ταυτότητα συμβαίνει την ίδια εποχή, στις αρχές του 20ού αιώνα, εξηγεί ο συγγραφέας. Προγενέστερα οι άνθρωποι ασχολούνταν με τις σεξουαλικές συμπεριφορές και αρκετές φορές τις ρύθμιζαν ή περιόριζαν ή απαγόρευαν κάποιες από αυτές, κυρίως μέσα από τους θρησκευτικούς ηθικούς κώδικες. Δεν είχαν ποτέ όμως ορίσει την έννοια της "κανονικής" σεξουαλικής συμπεριφοράς ως σεξουαλική ταυτότητα. Και καταλήγει πως τούτο σημαίνει ότι αυτή η κοινωνική φαντασιακή κατασκευή δεν είναι απαραίτητο ότι θα συνεχίσει να υπάρχει.

Πολύ ενδιαφέρον.





Thursday, June 8, 2017

Το λες κι επιτυχία τελικά


Share/Bookmark
Ο πρώην Διευθυντής του FBI James B. Comey αποκαλύπτει στην έγγραφη κατάθεσή του στην Επιτροπή Υπηρεσιών Ασφάλειας του Κογκρέσου τις συνεχείς προσπάθειες και πιέσεις του Προέδρου σε σχέση με την υπόθεση της εμπλοκής των μυστικών Υπηρεσιών του Κρεμλίνου στην Προεδρική εκλογή στις ΗΠΑ με το χακάρισμα αρχείων των Δημοκρατικών και τη διασπορά ψευδών ειδήσεων. Τα γεγονότα είναι καταιγιστικά. Ο Πρόεδρος επιδίωξε πολλές φορές να τον συναντήσει και να μείνει μόνος μαζί του, τόσο που παρακαλούσε τον Υπουργό Δικαιοσύνης να μην τον αφήσει μόνο του μαζί του πάλι, του συνέστησε να αφήσει ήσυχο τον ελεγχόμενο πρώην σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Mike Flynn, που παραιτήθηκε μετά τις αποκαλύψεις ότι ψεύδονταν για το θέμα, τον πίεσε να ανακοινώσει δημόσια ότι δεν είναι υπό έρευνα ο ίδιος, απαίτησε πίστη στον ίδιο και έλαβε την απάντηση ότι θα είμαι τίμιος. Ο πρώην Διευθυντής απολύθηκε αρχικά με άσχετη αιτιολογία, αλλά ο ίδιος ο Πρόεδρος δήλωσε πως τον απέλυσε σκεφτόμενος την υπόθεση της Ρωσίας.

Αύριο ο James B. Comey καταθέτει στην Επιτροπή Υπηρεσιών Ασφάλειας, στην οποία θα παρίσταται και ο σοβαρός ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής McCain, λόγω της κρισιμότητας της συνεδρίασης, ως Πρόεδρος της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων του Κογκρέσου, ενώ ο Ειδικός Επίτροπος που ορίστηκε από τον Αναπληρωτή Υπουργό Δικαιοσύνης, με ουσιαστικά απεριόριστες εξουσίες, συνεχίζει την έρευνα στη ρωσική υπόθεση. Οι Υπηρεσίες ασφάλειας της χώρας η μια μετά την άλλη εκφράζουν την ανησυχία τους για τη συμπεριφορά του Προέδρου και τους δεσμούς του περιβάλλοντός του με ξένες δυνάμεις, είτε έμμεσα είτε δια στόματος πρώην Διευθυντών τους. Ο πρώην Διευθυντής Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ δηλώνει χαρακτηριστικά ότι μπροστά σε αυτό που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ σήμερα το watergate μοιάζει παιχνιδάκι.

Την ίδια στιγμή στη Μέση Ανατολή, αμέσως μετά την επίσκεψη του Τραμπ, οι Σαουδάραβες, που αισθάνονταν πίεση από την προηγούμενη διοίκηση και αγόρασαν ένα σκασμό όπλα από τούτη, ανακοίνωσαν τον αποκλεισμό των ξαδελφών τους του Κατάρ ως ύποπτο τρομοκρατίας, εκεί όπου κατά σύμπτωση βρίσκεται και η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στην περιοχή. Δεν πρόφτασε να τουιτάρει τη χαρά του ο Τραμπ για την αποτελεσματικότητα της παρέμβασής του κατά της τρομοκρατίας (!), και νάτο πάλι το FBI να αποκαλύπτει ότι η δήλωση του Εμίρη του Κατάρ υπέρ του σιιτικού Ιράν, που απετέλεσε τη δικαιολογία για τον αποκλεισμό, είναι προϊόν χακαρίσματος από το Κρεμλίνο του καταρινού πρακτορείου ειδήσεων (!) και ο Σαουδάραβας υπουργός εξωτερικών φαίνεται να το επιβεβαιώνει και να μιλούν και πάλι για διάλογο. Και εκεί που νομίζαμε τα είδαμε όλα, ο σουνίτικος ISIS βάζει βόμβες και καθαρίζει ανθρώπους στη σιιτική (ειρηνική και αυστηρά φυλασσόμενη) Τεχεράνη (αμέσως μετά το Λονδίνο, λίγες μέρες πριν τις εκλογές κι ενώ το προβάδισμα της Ms Brexit Μέη φαίνονταν πως υποχωρεί)! Και ο Ερντογάν στέλνει στρατό και τρόφιμα στο Κατάρ. Προηγουμένως οι Ρώσοι είχαν ανακαταλάβει το Αλέπο και άλλα εδάφη από την αντιπολίτευση του Άσαντ, και φρόντισαν, ενώ ζορίζονταν ο αγαπημένος Πρόεδρος, να ρίξουν και μερικά χημικά μέσω Άσαντ, κι έτσι είχε την ευκαιρία ο Πορτοκαλί να ρίξει μερικές βόμβες για το ξεκάρφωμα, ανακοινωμένες από τα πριν, σε μια βάση του Άσαντ και να το παίξει σκληρός. Μούγκα πάλι οι Ρώσοι για τον Αγαπημένο Πρόεδρο.

Εν τω μεταξύ, ο Πορτοκαλί Άνθρωπος, μέσα σε κάτι λιγότερο από πέντε μήνες στον θώκο, κατόρθωσε να δημιουργήσει τριβές ή να τσακωθεί με όλους τους Δυτικούς συμμάχους, από τον Αυστραλό Πρωθυπουργό για το προσφυγικό, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ευρώπη για το εμπόριο και την αποδυνάμωση της ισχύος της Νατοϊκής δέσμευσης των ΗΠΑ για την προστασία της Δύσης, με το Μεξικό για όλα, με τον Καναδά, ακόμη και με τη Μέη και το Ισραήλ για τον άκομψο χειρισμό των σχέσεων και της συνεργασίας σε θέματα ασφάλειας, με όλον τον κόσμο και την Κίνα για το κλίμα, ακόμη και με τις μεγαλύτερες και πρωτοπόρες εταιρείες της χώρας του Apple, Tezzla, Microsoft , ακόμη και με τους γίγαντες της ενέργειας όπως την EXXON, και η λίστα είναι ατελείωτη.

Ταυτόχρονα, η δημοφιλία του πέφτει σε ιστορικά χαμηλά για Πρόεδρο σε αυτό το στάδιο της θητείας του, μόλις στο 33% έναντι 57% που δεν εγκρίνει τα πεπραγμένα του, ενώ το 60% πιστεύει πως έκανε κάτι ανήθικο στην υπόθεση της Ρωσίας, από τους οποίους οι μισοί πιστεύουν πως ήταν και παράνομο, πριν ακόμη δημοσιοποιηθεί η μαρτυρία του Comey που κάνει να προβάλλει πλέον εγγύτερα η δυνατότητα στοιχειοθέτησης κατηγορίας παρακώλυσης δικαιοσύνης.

Η αλήθεια είναι ότι μέσα σε λίγους μήνες από την εκλογή του Τραμπ και το Brexit, ο Πούτιν κάθεται πάνω στα λάφυρα της Ουκρανίας και της Συρίας και καλοβλέπει προς την Ευρώπη και οι Βαλτικές Δημοκρατίες αρχίζουν και κρυώνουν, η Σουηδία επανέφερε την υποχρεωτική στράτευση, ο Ερντογάν αλωνίζει, οι Σαουδάραβες χαίρονται και χαμογελούν, οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να προχωρήσουν τάχιστα στην ενοποίηση αν θέλουν να επιβιώσουν, και ο Ελεύθερος Κόσμος έχει γίνει μαλλιά κουβάρια.

Το λες κι επιτυχία, τελικά. Μη ρωτήσετε όμως για ποιον.


Υ.Γ. Το Κατάρ εξάγει το 32% της παγκόσμιας παραγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου, μέσω του λιμανιού Φουτζέιρα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, που έκλεισε για τις εξαγωγές του. O τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγέας είναι η Ρωσία με 11%, που κατευθύνεται κύρια στην Ευρωπαϊκή αγορά και αποτελεί βασική πηγή εσόδων στην οικονομία της, που έχει πληγεί από τις κυρώσεις και την πτώση της τιμής του αργού. Με λίγα δολάρια παραπάνω στην τιμή του, που θα πληρώσουν οι δυτικοί καταναλωτές και επιχειρήσεις, υπολογίστε πόσα αεροπλάνα και τανκς φτιάχνονται και πόσα τσιμπάνε οι ολιγάρχες.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος


Πηγές πληροφοριών CNN.comBBC.com







Monday, June 5, 2017

Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος


Share/Bookmark
Κάθε φορά που γίνεται ένα τρομοκρατικό χτύπημα επαναλαμβάνονται οι ίδιες συζητήσεις, με τα ίδια επιχειρήματα, και εντείνεται η πόλωση.

Λίγοι όμως αναρωτιούνται: «Τι επιδιώκουν στα αλήθεια όσοι υποκινούν και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για αυτού του είδους την τυφλή βία και την υποκινούν άμεσα και έμμεσα;" (όχι οι διαταραγμένοι τρελοί του Θεού που ανατινάζονται, αυτό έχει εύκολη κοινωνιολογική και ψυχολογική ερμηνεία).

Επιδιώκουν άραγε τη στρατιωτική και οικονομική ήττα της Δύσης με μερικές αποτρόπαιες δολοφονίες αθώων πολιτών; Είναι προφανώς αδύνατον. Δεν αγγίζουν ούτε στο ελάχιστο τη στρατιωτική και οικονομική ισχύ των Δυτικών Δημοκρατιών και του συστήματος παραγωγής, ούτε σαν γρατζουνιά.

Διαθέτουν τη δυνατότητα να επιβληθούν μέσω αυτών των οριακών πράξεων στον Δυτικό κόσμο δια της καθαρής βίας και ισχύος; Ούτε κατά διάνοια. Ο φιλελεύθερος κόσμος δεν ηττήθηκε μετά από δυο παγκόσμιους πολέμους, δεν ηττήθηκε όταν στάθηκε απέναντι σε μια στρατιωτική μηχανή τεράστιας κλίμακας, αυτή των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων με κατευθυνόμενες παρεμβάσεις στο εσωτερικό του. Αντιθέτως, συσπειρώθηκε και ενισχύθηκε. Είναι δυνατόν να ηττηθεί στρατιωτικά και οικονομικά από μερικούς παλαβούς με μερικά αυτόματα και βόμβες; Προφανώς όχι. 

Το γνωρίζουν; Βεβαίως. 

Τι επιδιώκουν, λοιπόν; 

Μα ακριβώς αυτές τις φορτισμένες συναισθηματικά συζητήσεις επιδιώκουν. Επιδιώκουν την πόλωση, τη διαφθορά των δυτικών αξιών, να οδηγήσουν δια του χαμηλού κόστους και τεχνολογίας τρόμου τον σύγχρονο κόσμο να απαρνηθεί τον εαυτό του, να τον παγιδεύσουν να τους ηρωοποιήσει, να τους αντιμετωπίσει σαν εκπροσώπους του συνόλου των πολύμορφων μουσουλμανικών πληθυσμών, ώστε αυτοί να προβάλλουν ως οι μοναδικοί εκφραστές και υπερασπιστές τους. 

Επιδιώκουν να παγιδεύσουν τη Δύση ώστε να ηττηθεί ηθικά , να αρνηθεί τις αξίες που η ίδια εκπροσωπεί. Να την υποχρεώσουν να τσουβαλιάσει μαζί τους εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, πολλοί εκ των οποίων ζουν ακραίους και συνεχείς πολέμους τα τελευταία 70 χρόνια, που έχουν ισοπεδώσει τις πόλεις, ξεκληρίσει τις οικογένειες και σαρώσει τις ζωές τους, ώστε να διεκδικήσουν την ηγεσία τους απέναντι στον «εχθρό». 

Με την πιο ακραία πρόκληση, δολοφονίες, καταστροφές της πολιτιστικής κληρονομιάς, αναζητούν να τους προσφερθεί δημοσιότητα κι ένας κακός εχθρός για να κυριαρχήσουν σε έναν σπαρασσόμενο κόσμο. 

Το καλύτερο δώρο που μπορεί κανείς να τους κάνει είναι αυτές οι επαναλαμβανόμενες συζητήσεις που φορτίζονται συναισθηματικά μετά από κάθε εγκληματική τους πράξη. Όπως σε κάθε τρομοκράτη. 

Και η καλύτερη άμυνα, αυτή του ισχυρού, είναι η επίμονη σιωπή.

Και η εμπιστοσύνη στους θεσμούς μας. Να αφήσουμε και να στηρίξουμε ψύχραιμα τις Αρχές και τους θεσμούς μας ώστε να κάνουν τη δουλειά τους. Και να τους πιέσουμε να αντιμετωπίσουν τη φωτιά στην εστία της, να στερήσουν τα καύσιμα στους υποκινητές τους και να χρησιμοποιήσουν λελογισμένα κι έξυπνα την ισχύ, οικονομικές κυρώσεις, διπλωματία, τη στρατιωτική ισχύ και τα ανθρωπιστικά κίνητρα, αγνοώντας τα μικροσυμφέροντα. Όντας έτοιμοι εμείς οι πολίτες να αποδεχτούμε το κόστος μας για να αποφύγουμε άλλο μεγαλύτερο, εάν πετύχουν τους στόχους τους. Το κόστος μας σε χρήμα και, όσο είναι απαραίτητο, σε αίμα. Όπως σε κάθε πόλεμο. Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος





Sunday, June 4, 2017

Φωτιά στο πευκοδάσος


Share/Bookmark
Κάποτε σε έναν οικισμό πλάι σε ένα πευκοδάσος, με όμορφα σπιτάκια με αυλές κήπους και πεύκα, πήρε φωτιά μεγάλη. Χρόνια δεν είχαν φροντίσει να καθαρίσουν τα ξερά, κι είχαν αφήσει σκόρπιες εστίες να σιγοκαίνε για καιρό. Μάλιστα μερικοί καλόβλεπαν να καεί να βγάλουν και μερικά φιλέτα οικοπεδάκια. Οι κάτοικοι κοίταζαν τις θεόρατες φλόγες στο δάσος, που κατακαίγαν τους πλαϊνούς οικισμούς, με δέος αλλά και μια αδιάφορη παγωμάρα. Σαν να αφορούσε άλλους. Μέχρι που άρχισαν να πετιούνται σπίθες και κουκουνάρια στις αυλές τους και να λαμπαδιάζουν τα δικά τους πεύκα. 

Πολλοί σκέφτηκαν, μάλλον σωστά, πως πρέπει να κάνουν κάτι να προστατέψουν τα σπίτια τους, πήραν τις μάνικες να καταβρέξουν τα οικήματα και τους φράχτες, κι έλεγαν μήπως έκοβαν και τα δικά τους πεύκα πριν τ' αρπάξει η φωτιά. Ενώ τα κουκουνάρια έσκαγαν κι έπεφταν όλο και κοντύτερα, κι οι γείτονες έτρεχαν αλλοπαρμένοι. 


Δεν τους πέρασε από τον νου (από μικρόνοια, από υπολογισμό για το κόστος, από φόβο για τον κίνδυνο;) πως αν δεν ανασηκώσουν τα μανίκια να σβήσουν τη φωτιά που τους έζωνε από παντού, να ριχτούν στις φλόγες με ό,τι έχουν και δεν έχουν, οι προσπάθειές τους, όσο αναγκαίες κι αν είναι, θα μείνουν μάταιες κι ατελέσφορες. Και εντέλει, ακόμη κι αν γλυτώσουν τα σπίτια τους, θα ζουν σε έναν κρανίου τόπο, φόβου και θυμού, ανέστιων κι απελπισμένων.


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος