Οι διαδοχικές κυβερνήσεις εδώ και πέντε χρόνια, με κορωνίδα την παρούσα κυβέρνηση, διαπραγματεύονται με τους δανειστές στην κατεύθυνση της αύξησης του φορολογικού βάρους, για να καλύψουν το κάθε φορά νέο δημοσιονομικό κενό, ενώ συνεχίζουν να ρίχνουν "χρήμα στην αγορά" μέσω μισθολογικών/συνταξιοδοτικών και όχι επενδυτικών δαπανών του δημοσίου και να προσθέτουν αβεβαιότητα μέσω ατέρμονων "διαπραγματεύσεων". Προσπαθούν να αποφύγουν κάθε συζήτηση για τη μείωση των μισθολογικών δαπανών του Δημοσίου, αναδιάρθρωση του κράτους και εκσυγχρονισμό των υπηρεσιών του, στοχευμένη μείωση του συνταξιοδοτικού κόστους, μεταφορά πόρων (και εξουσίας) από τις παλαιότερες στις νεότερες και παραγωγικές γενιές, ρύθμιση των αγορών στον μέγιστο ανταγωνισμό με τον περιορισμό των ολιγοπωλιακών αγορών και κλειστών αγορών εργασίας με την ενίσχυση των νεοεισερχόμενων, επιχειρήσεων στις αγορές και ατόμων στην αγορά εργασίας.
Αποτέλεσμα: επιταχυνόμενη αποεπένδυση στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, υποβάθμιση των δημόσιων και ιδιωτικών υποδομών, νέα κενά στο τραπεζικό σύστημα, επιτάχυνση της εκροής καταθέσεων (από πού θα βγουν τα λεφτά να πληρωθούν οι φόροι;), μείωση των επενδύσεων, πτώση του αναπτυξιακού ρυθμού (από 2,7% για το 2017 προβλέπεται γύρω στο 1%), νέο δημοσιονομικό κενό και άντε πάλι από την αρχή, νέα φορολογικά μέτρα κλπ κλπ.
Ο Αϊνστάιν αυτό το πρότεινε ως ορισμό της insanity.
"Να επαναλαμβάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα."
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
No comments:
Post a Comment