Τι δεν κάναμε σωστά;

Οι φιλελεύθεροι προοδευτικοί Ciudadanos, μετά τις εκλογές στην Καταλονία όπου αναδείχθηκαν πρώτο από τα κόμματα του συνταγματικού τόξου, προσπερνούν τους Podemos και βρίσκονται σε μικρή απόσταση από τα δυο παλιά κόμματα για τις εθνικές εκλογές της 20ής Δεκεμβρίου.

Συγκεκριμένα, η νέα δημοσκόπηση της El Pais, μόλις δυο μήνες πριν τις εκλογές, δίνει 23,5 % στο σοσιαλιστικό κόμμα, 23,4% στο κυβερνών δεξιό λαϊκό κόμμα του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, 21,5% στον πορτοκαλί σχηματισμό του χαρισματικού Άλμπερτ Ριβέρα, μόλις 14,1% στους Ποδέμος του Ιγλέσιας και 5,6% στο παραδοσιακό κόμμα της Αριστεράς, Ενωμένη Αριστερά.

Από τα αποτελέσματα φαίνεται ότι οι σοσιαλιστές του επίσης νέου Πέδρο Σάντσεθ κατορθώνουν να επαναπατρίσουν τους ψηφοφόρους τους από τους Ποδέμος, που αντιμετωπίζουν μια γενικευμένη απογοήτευση και διάλυση της εικόνας τους, ενώ και οι σοσιαλιστές χάνουν και αυτοί, όπως και το Δεξιό Λαϊκό κόμμα έχασε ήδη, μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων τους προς το φιλελεύθερο κέντρο των Ciudadanos.

Δεν είναι βέβαιο πως αυτές οι τάσεις θα διατηρηθούν ακριβώς έτσι ως τις Εθνικές εκλογές της 20ής Δεκεμβρίου, σίγουρα όμως είναι ενδεικτικές της αλλαγής της διάθεσης του εκλογικού σώματος. 

Αυτό που πριν ένα χρόνο φάνταζε απίθανο φαίνεται πλέον να διαγράφεται με σχετική βεβαιότητα. Ένα καινούργιο φιλελεύθερο κόμμα, που εμφανίστηκε στην εθνική πολιτική πριν μόλις έναν χρόνο και δεν εκπροσωπείται καν στην προηγούμενη βουλή, με φρέσκιες ιδέες και ανοιχτό στους πολίτες, υπό την ηγεσία ενός χαρισματικού νέου ανθρώπου, με πολιτικό βάθος και ηγετικές ικανότητες, μπορεί να είναι ο

ρυθμιστής. Ή ακόμη να διεκδικήσει και την πρωτιά.

Ο τριαντατετράχρονος Ριβέρα μιλάει με αυτοπεποίθηση αλλά όχι έπαρση, προτείνει την υπεύθυνη και λογική αλλαγή, αποφεύγει να αποδώσει χαρακτηρισμούς στους άλλους αρχηγούς, προτιμώντας να μιλάει για τα τέσσερα πρότζεκτ για τη χώρα, δυο παλιά πρότζεκτ από δυο παλιά κόμματα (σοσιαλιστές και λαϊκή δεξιά), ένα παλιομοδίτικο πρότζεκτ ενός νέου φορέα (των Podemos/ΣΥΡΙΖΑ), και ένα νέο πρότζεκτ για τη χώρα από έναν νέο φορέα, τον δικό του. Οργάνωσε δημοκρατικούς και επιλεκτικούς μηχανισμούς στο κόμμα του, ώστε να αποφύγει τους κάθε λογής καιροσκόπους. Μάζεψε γύρω του μερικούς από τους ικανότερους οικονομολόγους της χώρας, κάποιοι εκ των οποίων από ξένα πανεπιστήμια, για να σχεδιάσουν το οικονομικό του πρόγραμμα, το οποίο παρουσίασε συγκεκριμένο και μετρημένο από τη φορολογία ως τα εργασιακά.

Αλλά στην πρώτη γραμμή της πολιτικής προώθησε νέους ανθρώπους, χωρίς μεγάλη πολιτική εμπειρία αλλά με πολιτικό βάθος, σηματοδοτώντας το άνοιγμα του πολιτικού συστήματος στην κοινωνία . Όπως την επίσης 34χρονη Ινές Αριμάδας, που κατόρθωσε να αναδειχθεί αρχηγός της αντιπολίτευσης στην Καταλονία και επικεφαλής των κομμάτων του συνταγματικού τόξου. Δεν σταμάτησε να μιλά για πολιτικές απελευθέρωσης της αγοράς και της παραγωγής αλλά και για ενεργές πολιτικές που θα ωφελήσουν τους ανέργους, τις μη προνομιούχες και αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες, για ίσες ευκαιρίες, για ανοίγματα σε κοινωνικά θέματα, και κυρίως το άνοιγμα της πολιτικής στους πολίτες, τη μαζική επένδυση στην Παιδεία, Έρευνα και Ανάπτυξη, αλλά και την πάταξη της διαφθοράς, που υπέσκαψε την αξιοπιστία του δικομματικού πολιτικού συστήματος.

Τι κάναμε εμείς λάθος; Ίσως μιλούν καλύτερα οι εικόνες.

Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

http://politica.elpais.com/…/actuali…/1444486932_044305.html
http://politica.elpais.com/…/actuali…/1444565006_964511.html