Μετά τα βασανιστήρια και τον αποκεφαλισμό του 82χρονου ακαδημαϊκού αρχαιολόγου και για 50 χρόνια Εφόρου αρχαιοτήτων της Παλμύρας (βλ "Δεν έχει τέλος ο τρόμος" http://katoptra.blogspot.com.es/2015/08/blog-post_19.html), οι βάρβαροι του IS ισοπέδωσαν με μπουλντόζες το αρχαίο χριστιανικό μοναστήρι του Αγίου Ιουλιανού, ηλικίας 1600 ετών, στην επαρχία Χομς της κεντρικής Συρίας, ανακοίνωσε σήμερα το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η μη κυβερνητική οργάνωση που παρακολουθεί τις εξελίξεις στα μέτωπα της χώρας βασιζόμενη σε ένα δίκτυο γιατρών και ακτιβιστών. Οι τζιχαντιστές χρησιμοποίησαν μπουλντόζες για να ισοπεδώσουν το καθολικό μοναστήρι "με το πρόσχημα ότι λάτρευε άλλον Θεό εκτός του Αλλάχ", σημειώνει το Παρατηρητήριο (πηγή http://www.kathimerini.gr/…/arxaio-xristianiko-monasthri-ka…)
Κι ένα καλό νέο: η αεροπορία των ΗΠΑ κατόρθωσε να σκοτώσει τον δεύτερο στην ιεραρχία του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ κοντά στη Μοσούλη, τον Al Hayali ή άλλως Hajji Mutazz, δεξί χέρι του αρχηγού Abubaker al Bagdadi. Ο τρομοκράτης ήταν ο βασικός οργανωτής μεταφοράς των όπλων και τρομοκρατών του IS που εισέβαλαν από το Ιράκ στη σπαρασσόμενη Συρία, γράφει η El Pais.
Καλό νέο αλλά λίγο, ελάχιστο, ατελέσφορο, δεν φτάνει παρά μόνο για να ελαφρύνει τις συνειδήσεις μας πως κάτι κάνουμε κι εμείς απέναντι στη μηχανή θανάτου που ξεριζώνει πληθυσμούς ολάκερους, ισοπεδώνει πόλεις και ζωές. Αρνούμαστε να τους κοιτάξουμε, να τους ρωτήσουμε, να τους ακούσουμε, ακόμη κι όταν έρχονται στην πόρτα μας, να ρωτήσουμε να μάθουμε τι τόσο δυνατό, τόσο φριχτό τους ξεριζώνει από τις χιλιόχρονες εστίες τους, εφήβους, βρέφη, γυναίκες, γέροντες, οικογένειες, τι τους κάνει να διασχίζουν εμπόλεμες ζώνες, βόμβες, σύνορα, θάλασσες. Τι στ' αλήθεια συμβαίνει εκεί. Τρομάζουμε με την ιδέα της απάντησης και τις υποχρεώσεις που γεννά η γνώση. Γυρνάμε το κεφάλι αλλού. Δεν θέλουμε να δούμε, να ακούσουμε. Νομίζουμε ότι θα συνεχίσουμε χαλαρά, με τα μάτια κλειστά, τις διακοπές, τα καμώματα, τις ψιλοχρεοκοπίες, τις συνταξούλες, όταν δίπλα μας φουντώνει το κακό. Αρνούμαστε να δούμε τη φρίκη που το γεννάει όλο αυτό. Κι όσο αρνούμαστε, αυτή απλώνει.
Όσο η προσπάθεια των Δυτικών περιορίζεται στην αεροπορική παρέμβαση στο Ιράκ, δεν θάχει ουσιαστικά αποτελέσματα, πέρα από μερικά εκλογικά ανακοινωθέντα του είδους.
Η διεθνής κοινότητα, και κυρίως η Ευρώπη, πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της, απέναντι στην ανθρωπότητα, στην ιστορία της, στη δική της ασφάλεια και στο δικό της μέλλον, για αυτά που συμβαίνουν στη γειτονιά της μαζί με τις ΗΠΑ. Όχι μόνο με αεροπορικούς βομβαρδισμούς, αλλά με παρουσία στο έδαφος της Συρίας. Για τη δημιουργία ζωνών προστασίας του άμαχου πληθυσμού, να παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια, τρόφιμα, νοσοκομεία, σχολεία στις ζώνες αυτές, για να σταματήσει η ανθρωποθυσία και η έξοδος, ώσπου να ανατραπούν κι απωθηθούν οι βάρβαροι. Δίπλα μας συντελείται ένα μαζικό έγκλημα πολέμου, μια Σρεμπρένιτσα στη νιοστή για τέσσερα χρόνια και κάνουμε σαν να μη βλέπουμε.
Να προστατεύσει τα μνημεία που αποτελούν κληρονομιά της ανθρωπότητας, είναι δικά μας Ευρωπαϊκά έργα, όπως σε μεγάλο βαθμό και ο πληθυσμός της Συρίας.
Να στηρίξει ενεργά τις δυνάμεις που μάχονται απέναντι στους Ισλαμιστές και τον εξίσου αποτρόπαιο και κτηνώδη Άσαντ.
Να αντιμετωπίσει αποφασιστικά το καθεστώς Πούτιν που διατηρεί με όπλα και διπλωματία την ισορροπία του τρόμου στη Συρία, αυτήν που επέτρεψε και επιτρέπει στον Άσαντ να επιβιώνει βομβαρδίζοντας με χημικά τον λαό του και άνοιξε την πόρτα στην εισβολή των βαρβάρων του IS με την παράταση του Εμφυλίου. Σε αντίθεση με όλα τα άλλα κράτη της περιοχής, που οι παλιοί δικτάτορες ανατράπηκαν γρήγορα και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επανήλθε μια τάξη. Αλλού καλύτερη, αλλού χειρότερη. Αλλά εξελίσσεται και απετράπη το χάος. Το οποίο ανά πάσα στιγμή, όσο η σύγκρουση στη Συρία συνεχίζεται, θα απειλεί και τους γείτονες με τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως στη δημοκρατική Τυνησία, την Τουρκία και ακόμη στην Ευρώπη την ίδια.
Όσο και να ακούγεται αντιδημοφιλές, μόνο με το αίμα των στρατιωτών της Δύσης μπορεί να σταματήσει η προέλαση του τέρατος και να εξασφαλιστεί η ασφάλεια και ειρήνη στην Ευρώπη, η ζωή εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων και οι δεσμοί φιλίας και αλληλοσεβασμού, εμπορίου και ειρήνης, διαχείρισης της ανοικοδόμησης, με ό,τι διαδεχθεί την παρούσα κατάσταση. Η Ελλάδα και η Ιταλία έπρεπε ήδη να έχουν αναλάβει πρωτοβουλία εντός της Ευρώπης στην κατεύθυνση αυτή, απευθυνόμενες στις κυβερνήσεις και στην Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, που είναι έτοιμη να ακούσει καθώς ήδη πλημμυρίζει από χιλιάδες πρόσφυγες. 800.000, αναφέρει η El Pais, αναμένονται ως το τέλος του έτους, μόνο στη Γερμανία, από τους οποίους 400.000 Σύριοι. Η κα Μέρκελ το διαπίστωσε, έστω καθυστερημένα, δηλώνοντας πρόσφατα ότι η κατάσταση αυτή αποτελεί πολύ μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη από το Ελληνικό πρόβλημα. Η Γερμανία παρείχε άσυλο σε όλους τους Σύριους κάνοντας το καθήκον της ως τώρα, φροντίζοντας για την παροχή των πρώτων βοηθειών και κάλυψη των αρχικών αναγκών των προσφύγων. Δεν φτάνει όμως, κύριοι, αυτό. Δεν φτάνει. Δεν εξαγοράζεται με ασπιρίνες και απάθεια η ειρήνη.
Πού είναι ένας Τσώρτσιλ, όμως;
Η μοίρα του Neville Chamberlain χτυπά την πόρτα στους πολιτικούς μας, γράφαμε πριν ένα χρόνο, τον Σεπτέμβρη του 2014 (http://marketnews.gr/…/16501/h_moira_tou_neville_chamberlain) και όχι τόσο στον Πρόεδρο Ομπάμα, όσο στους Ευρωπαίους, που τους αφορά περισσότερο. Είναι οι πρώτοι που θα αισθανθούν τις συνέπειες της απραξίας και της αδράνειάς τους.
Ισχύει ακόμη.
Κι ένα καλό νέο: η αεροπορία των ΗΠΑ κατόρθωσε να σκοτώσει τον δεύτερο στην ιεραρχία του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ κοντά στη Μοσούλη, τον Al Hayali ή άλλως Hajji Mutazz, δεξί χέρι του αρχηγού Abubaker al Bagdadi. Ο τρομοκράτης ήταν ο βασικός οργανωτής μεταφοράς των όπλων και τρομοκρατών του IS που εισέβαλαν από το Ιράκ στη σπαρασσόμενη Συρία, γράφει η El Pais.
Καλό νέο αλλά λίγο, ελάχιστο, ατελέσφορο, δεν φτάνει παρά μόνο για να ελαφρύνει τις συνειδήσεις μας πως κάτι κάνουμε κι εμείς απέναντι στη μηχανή θανάτου που ξεριζώνει πληθυσμούς ολάκερους, ισοπεδώνει πόλεις και ζωές. Αρνούμαστε να τους κοιτάξουμε, να τους ρωτήσουμε, να τους ακούσουμε, ακόμη κι όταν έρχονται στην πόρτα μας, να ρωτήσουμε να μάθουμε τι τόσο δυνατό, τόσο φριχτό τους ξεριζώνει από τις χιλιόχρονες εστίες τους, εφήβους, βρέφη, γυναίκες, γέροντες, οικογένειες, τι τους κάνει να διασχίζουν εμπόλεμες ζώνες, βόμβες, σύνορα, θάλασσες. Τι στ' αλήθεια συμβαίνει εκεί. Τρομάζουμε με την ιδέα της απάντησης και τις υποχρεώσεις που γεννά η γνώση. Γυρνάμε το κεφάλι αλλού. Δεν θέλουμε να δούμε, να ακούσουμε. Νομίζουμε ότι θα συνεχίσουμε χαλαρά, με τα μάτια κλειστά, τις διακοπές, τα καμώματα, τις ψιλοχρεοκοπίες, τις συνταξούλες, όταν δίπλα μας φουντώνει το κακό. Αρνούμαστε να δούμε τη φρίκη που το γεννάει όλο αυτό. Κι όσο αρνούμαστε, αυτή απλώνει.
Όσο η προσπάθεια των Δυτικών περιορίζεται στην αεροπορική παρέμβαση στο Ιράκ, δεν θάχει ουσιαστικά αποτελέσματα, πέρα από μερικά εκλογικά ανακοινωθέντα του είδους.
Η διεθνής κοινότητα, και κυρίως η Ευρώπη, πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της, απέναντι στην ανθρωπότητα, στην ιστορία της, στη δική της ασφάλεια και στο δικό της μέλλον, για αυτά που συμβαίνουν στη γειτονιά της μαζί με τις ΗΠΑ. Όχι μόνο με αεροπορικούς βομβαρδισμούς, αλλά με παρουσία στο έδαφος της Συρίας. Για τη δημιουργία ζωνών προστασίας του άμαχου πληθυσμού, να παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια, τρόφιμα, νοσοκομεία, σχολεία στις ζώνες αυτές, για να σταματήσει η ανθρωποθυσία και η έξοδος, ώσπου να ανατραπούν κι απωθηθούν οι βάρβαροι. Δίπλα μας συντελείται ένα μαζικό έγκλημα πολέμου, μια Σρεμπρένιτσα στη νιοστή για τέσσερα χρόνια και κάνουμε σαν να μη βλέπουμε.
Να προστατεύσει τα μνημεία που αποτελούν κληρονομιά της ανθρωπότητας, είναι δικά μας Ευρωπαϊκά έργα, όπως σε μεγάλο βαθμό και ο πληθυσμός της Συρίας.
Να στηρίξει ενεργά τις δυνάμεις που μάχονται απέναντι στους Ισλαμιστές και τον εξίσου αποτρόπαιο και κτηνώδη Άσαντ.
Να αντιμετωπίσει αποφασιστικά το καθεστώς Πούτιν που διατηρεί με όπλα και διπλωματία την ισορροπία του τρόμου στη Συρία, αυτήν που επέτρεψε και επιτρέπει στον Άσαντ να επιβιώνει βομβαρδίζοντας με χημικά τον λαό του και άνοιξε την πόρτα στην εισβολή των βαρβάρων του IS με την παράταση του Εμφυλίου. Σε αντίθεση με όλα τα άλλα κράτη της περιοχής, που οι παλιοί δικτάτορες ανατράπηκαν γρήγορα και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επανήλθε μια τάξη. Αλλού καλύτερη, αλλού χειρότερη. Αλλά εξελίσσεται και απετράπη το χάος. Το οποίο ανά πάσα στιγμή, όσο η σύγκρουση στη Συρία συνεχίζεται, θα απειλεί και τους γείτονες με τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως στη δημοκρατική Τυνησία, την Τουρκία και ακόμη στην Ευρώπη την ίδια.
Όσο και να ακούγεται αντιδημοφιλές, μόνο με το αίμα των στρατιωτών της Δύσης μπορεί να σταματήσει η προέλαση του τέρατος και να εξασφαλιστεί η ασφάλεια και ειρήνη στην Ευρώπη, η ζωή εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων και οι δεσμοί φιλίας και αλληλοσεβασμού, εμπορίου και ειρήνης, διαχείρισης της ανοικοδόμησης, με ό,τι διαδεχθεί την παρούσα κατάσταση. Η Ελλάδα και η Ιταλία έπρεπε ήδη να έχουν αναλάβει πρωτοβουλία εντός της Ευρώπης στην κατεύθυνση αυτή, απευθυνόμενες στις κυβερνήσεις και στην Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, που είναι έτοιμη να ακούσει καθώς ήδη πλημμυρίζει από χιλιάδες πρόσφυγες. 800.000, αναφέρει η El Pais, αναμένονται ως το τέλος του έτους, μόνο στη Γερμανία, από τους οποίους 400.000 Σύριοι. Η κα Μέρκελ το διαπίστωσε, έστω καθυστερημένα, δηλώνοντας πρόσφατα ότι η κατάσταση αυτή αποτελεί πολύ μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη από το Ελληνικό πρόβλημα. Η Γερμανία παρείχε άσυλο σε όλους τους Σύριους κάνοντας το καθήκον της ως τώρα, φροντίζοντας για την παροχή των πρώτων βοηθειών και κάλυψη των αρχικών αναγκών των προσφύγων. Δεν φτάνει όμως, κύριοι, αυτό. Δεν φτάνει. Δεν εξαγοράζεται με ασπιρίνες και απάθεια η ειρήνη.
Πού είναι ένας Τσώρτσιλ, όμως;
Η μοίρα του Neville Chamberlain χτυπά την πόρτα στους πολιτικούς μας, γράφαμε πριν ένα χρόνο, τον Σεπτέμβρη του 2014 (http://marketnews.gr/…/16501/h_moira_tou_neville_chamberlain) και όχι τόσο στον Πρόεδρο Ομπάμα, όσο στους Ευρωπαίους, που τους αφορά περισσότερο. Είναι οι πρώτοι που θα αισθανθούν τις συνέπειες της απραξίας και της αδράνειάς τους.
Ισχύει ακόμη.
Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος
Για περισσότερα επίσης μπορείτε να δείτε:
"Ύψωσε τα λόγια σου και όχι τη φωνή σου",
http://marketnews.gr/…/ypswse_ta_logia_sou_kai_oxi_th_fwnh_…
και El Pais
....ο ISIS και οι berzerk θρησκο-χασισίν του είναι απλά το αυγό του δηλητηριώδους φιδιού.
ReplyDelete...και το φίδι αυτό έχει έρθει από Δυσμάς...
... μην τα φορτώνουμε στο κάτω-κάτω, όλα στον Άσαντ και τον Πούτιν γιατί έτσι θέλει η νέα τάξη,
...βγάλτε επιτέλους τα στρεβλωτικα ματογυάλια που σας φόρεσαν.!!!
Το πως κατάφερε ο συγγραφέας να κατηγορήσει τον Άσαντ που είναι ο βασικός πολέμιος της ISIS και όχι τους λοιπούς αντιμαχόμενους, από τις τάξεις των οποίων άλλωστε προήλθε και η πρώτη "μαγιά" για την ISIS, μόνο ο ίδιος μπορεί να το κατανοήσει. Επίσης είναι ας πούμε ενδιαφέρουσα η απουσία καταλογισμού ευθυνών για τη δημιουργία της ISIS στις πολιτικές που εφήρμοσε στη μέση Ανατολή η Δύση. Όπως επίσης και τη διαπίστωση ότι ο Άσαντ ευθύνεται επειδή δεν έκατσε να τον ανατρέψουν γρήγορα-γρήγορα...
ReplyDeleteΤουλάχιστον να μη γράφει ψευδή στοιχεία όπως περί ειρήνευσης στις χώρες της περιοχής όταν μαίνεται εμφύλιος στη Λιβύη και την Υεμένη και να μην αποσιωπά εξίσου σημαντικά στοιχεία όπως το γεγονός ότι η ISIS κατά βάση στις δυνάμεις του Άσαντ επιτίθεται ενώ αντιθέτως τα έχει βρει με τους περισσότερους από τους εξεγερμένους κατά του Άσαντ.
Α,ναι. Και η Τουρκία έχει ακριβώς τις ίδιες θέσεις με τον εν λόγω κύριο. Έχει κι αυτό τη σημασία του.