Στην "ωραιότερη χώρα του κόσμου"

Διυλίζουμε το κουνούπι για τις νέες επενδύσεις: τους ανεμόμυλους, τα ηλιακά, τις νέες βιομηχανίες και εκμεταλλεύσεις που χρησιμοποιούν σύγχρονες τεχνολογίες, τις χωροθετήσεις των εγκαταστάσεων επεξεργασίας αποβλήτων και απορριμμάτων, γιατί δεν είναι τόσο τέλειες όσο υποτίθεται θα θέλαμε, γιατί κάτι θ' ακουμπάνε, κάτι θα θίγουν, γιατί δεν είναι άυλες, γιατί μας φταίει τούτο και τ' άλλο. Λες και υπάρχει ανθρώπινη δραστηριότητα χωρίς περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Λες και η αξιολόγηση του όποιου αποτυπώματος δεν είναι πάντα συγκριτική με άλλες δράσεις κι όχι με τον αιθέρα. Με άλλες ενέργειες και ανθρώπινες παρεμβάσεις, όπως ο μαζικός τουρισμός, η εντατική και εκτατική γεωργία, που παράγουν αντίστοιχο πλούτο και καταναλώνουν αντίστοιχους πόρους.

Και καταπίνουμε τη μεγάλη βρωμερή καμήλα.

Δίπλα μας ακριβώς συντελείται, εκτός κάθε νόμου και εκτός κάθε ελέγχου, η μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή: αποθέσεις αποβλήτων κάθε είδους, τοξικών και μη, καύση τοξικών στα τζάκια, ανεξέλεγκτη υλοτόμηση, ακόμη και στα περιαστικά δάση και στα πάρκα των πόλεων, ξερίζωμα αρχαίων ελαιώνων, γεωτρήσεις και αντλήσεις που εξαντλούν τους υδροφορείς, μπάζωμα και κτίσιμο ανεξέλεγκτο και χωρίς όρια, ψάρεμα με καταστροφικές μεθόδους, μπετονένια κουτιά ολόγυρα ελέω τεσσάρων στρεμμάτων, υπαίθριοι σκουπιδότοποι μέσα σε δάση και ρεματιές, σε πλαγιές που κρέμονται πάνω από τη θάλασσα, στα πρανή των δρόμων και στις παραλίες.

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα...

Εκεί οι υπηρεσίες των περιφερειών (της Αττικής εν προκειμένω) κάνουν πως δεν βλέπουν, οι αστυνομίες είναι άφαντες, οι εισαγγελείς τυφλοί.


Γιώργος Γιαννούλης- Γιαννουλόπουλος

Υγρά τοξικά απόβλητα χύμα στον Ασπρόπυργο